Εξηντατέσσαρα χρόνια μετά τα «Δεκεμβριανά» του 1944, ίδιο μήνα, η Αθήνα και πολλές πόλεις της Ελλάδος, ξανάζησαν τις εικόνες φρίκης της ερυθράς λαοκρατίας. Ίσως τώρα, οι συνθήκες να είναι χειρότερες, από την άποψη, ότι τότε οι δυνάμεις του κράτους, είχαν την δυνατότητα να πολεμήσουν, να αντισταθούν κατά της βίας, γι’ αυτό και ενίκησαν. Σήμερα, το κράτος έχει ουσιαστικά παραδοθείς την αναρχοαριστερά, την οποία η κυβέρνησις δεν τολμά να αντιμετωπίσει δυναμικά. Κυβέρνησις και κόμματα φέρουν ευθύνες γι’ αυτό το χάλι, από την στιγμή που διέπραξαν το λάθος να θεοποιήσουν το «Πολυτεχνείο» και να εξυμνήσουν μεθόδους αναρχίας.
Όλες αυτές τις ημέρες, τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν επεσήμαναν την ουσιαστική πλευρά του θέματος. Διότι, ο νεαρός που φονεύθηκε από την σφαίρα, υπήρξε στην πραγματικότητα, θύμα των «αντιεξουσιαστών» κουκουλοφόρων, και των πολιτικών τους πατρώνων της Αριστεράς. Αυτό είναι που εκμεταλλεύονται άμυαλους νέους, τους παρασύρουν, τους ωθούν στους δρόμους, και τους εθίζουν στην αναρχία, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ευτελείς κομματικούς στόχους. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ έμαθαν στα παιδιά καταλήψεις, πορείες για ψύλλου πήδημα, διαστρέβλωσαν το νόημα του πανεπιστημιακού «ασύλου», ανέχθηκαν τις καταστροφές και τους βανδαλισμούς που διαπράττουν, και τους ενεθάρρυναν να συγκρούονται ανοικτά με τα όργανα της τάξεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου