ΦΑΤΕ «ΦΙΛΙΑ» ΚΑΙ «ΕΥΡΩΠΗ»

Η Αγκυρα κλιμακώνει επικίνδυνα την επιθετικότητά της στο Αιγαίο, εμφανίζοντας πλέον ως γραφικούς και αιθεροβάμονες τους εναπομείναντες θιασώτες της ελληνοτουρκικής «φιλίας». Οι υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, είναι πλέον καθημερινές, αυξάνοντας κατακόρυφα τον κίνδυνο μιας εμπλοκής, απώλειας ζωής και ενός θερμού επεισοδίου. Οι Τούρκοι, παίζουν για άλλη μια φορά με τη φωτιά. Τα αίτια: Το στρατιωτικό κατεστημένο της γείτονος, παίζει τα ρέστα του. Στριμωγμένο από τον δημοφιλή στη χώρα του Ταγίπ Ερντογάν, λόγω της ολοφάνερης εμπλοκής της αρβύλας στην παρακρατική οργάνωση Εργκενεγκόν, βλέπει να χάνει σιγά-σιγά, παρέα με το διεφθαρμένο κεμαλικό κατεστημένο, όλα τα ερείσματά του στην τουρκική κοινωνία. Μια κοινωνία που ριζοσπαστικοποιείται θρησκευτικά, βρίσκοντας καταφύγιο και όραμα στο Ισλάμ.
Ο μόνος τρόπος να αποκτήσει ερείσματα ο στρατός στην κοινωνία, είναι να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα και μια σύγκρουση, ακόμα και αν αυτό θα σήμαινε οριστικό διαζύγιο με την Ευρώπη. Ένα διαζύγιο που σχεδόν το επιδιώκει ο στρατός, δεδομένου ότι η όποια «σύγκλιση» με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, θα τον περιθωριοποιούσε εκεί που είναι η θέση του, στα στρατόπεδά του, χωρίς να του αφήνει περιθώρια άσκησης επιρροής στα κέντρα αποφάσεων.
Είναι όντως πρωτοφανές, να γίνονται συλλήψεις εν ενεργεία αξιωματικών, ο τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ να ζητά ραντεβού με τον πρωθυπουργό (που έχει καταφέρει να ελέγξει τα σώματα ασφαλείας) και να είναι στο περίμενε.
Για όσους γνωρίζουν την τουρκική πολιτική σκηνή, αυτό είναι μάλλον ανήκουστο και σηματοδοτεί τη μεγάλη αλλαγή στην Αγκυρα: η πλάστιγγα γέρνει προς τη μεριά των κυβερνώντων.
Φυσικά, ο Ερντογάν δεν είναι από τη μία στιγμή στην άλλη, ο «καλός», που αντιστέκεται στις πιέσεις των στρατιωτικών. Ενώ παρακολουθεί το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζουν οι Τούρκοι στρατοκράτορες στο Αιγαίο, δεν έχει βγει να καταγγείλει το παιχνίδι των στρατηγών του, κάτι που τον καθιστά συνένοχο και συμμέτοχο στην όλη ιστορία που μεθοδεύουν στο Αιγαίο οι Τούρκοι στρατιωτικοί. Αν ο Ερντογάν θεωρεί ότι πρέπει να αφήσει τους στρατηγούς του να «εκτονωθούν» στο Αιγαίο, είναι εξίσου τυχοδιώκτης και οπορτουνιστής με αυτούς.

Επένδυση στο «κενό»
Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν ως case study (υπόθεση εργασίας) τα Ίμια. Είδαν ότι η ελληνική ηγεσία τότε έκανε πίσω και προσέφυγε στις ΗΠΑ (ποιος ξεχνάει το αλήστου μνήμης «ευχαριστώ» στους Αμερικανούς;). Θεωρούν ότι και τώρα η Αθήνα θα κάνει το ίδιο. Και στήνουν, όπως και τότε, τον Ιανουάριο του 1996, σκηνικό κρίσης. Φυσικά, γνωρίζουν ότι μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, ημέρα ορκωμοσίας του Ομπάμα, στην Ουάσινγκτον υπάρχει κενό εξουσίας. Κάτι που σημαίνει ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία, δεν θα έχει που να προσφύγει. Και τα παίζουν όλα για όλα, επενδύοντας στην ελληνική υποχωρητικότητα. Γιατί, αν αποκαλυφθεί σε όλη του τη διάσταση ο ρόλος τους στην υπονόμευση της δημοφιλούς στη γείτονα κυβέρνησης Ερντογάν, τότε όλα θα έχουν τελειώσει γι’ αυτούς. Κοινώς, το πολιτικό νταβατζιλίκι και η μάσα. Και χρειάζονται επειγόντως μια σύγκρουση, από την οποία θεωρούν ότι μπορούν να βγουν κερδισμένοι. Όλα για όλα…

Πηγη: http://elkosmos.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=1852&Itemid=1