ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ " ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ"
Φίλτατοι , κουρασμένοι απο " ιστορίες με κονσερβοκούτια" και "ιστούς της αράχνης" ...
Το ακόλουθο κάπως " αιρετικό" άρθρο, θα το βρήτε μόνον εδώ....
Αυτά.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ ( ΒΕΛΑΚΙ...)--- ΔΕΞΙΑ ( ΒΕΛΑΚΙ...)
Το ακόλουθο κάπως " αιρετικό" άρθρο, θα το βρήτε μόνον εδώ....
Αυτά.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ ( ΒΕΛΑΚΙ...)--- ΔΕΞΙΑ ( ΒΕΛΑΚΙ...)
Σκέψεις για τις σχέσεις και κριτική
του ΛΑ.Ο.Σ. προς τις πολλές «Αριστερές»…
Το άλμα του ΛΑ.Ο.Σ. στις τελευταίες ευρωεκλογές προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της «Λαϊκής Δεξιάς». Αλλά όχι μόνον από εκεί...
Το άλμα του ΛΑ.Ο.Σ. στις τελευταίες ευρωεκλογές προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της «Λαϊκής Δεξιάς». Αλλά όχι μόνον από εκεί...
Το Κόμμα μας φαίνεται να ψήφισαν και πολίτες από το χώρο του πατριωτικού «αριστερού» ΠΑΣΟΚ, αλλά και κάποιοι από το χώρο της Κομμουνιστικής κυρίως Αριστεράς.
Η στήλη( η, αν θέλετε, το blog...) έχει την άποψη –ίσως όχι πλειοψηφική μέσα στο Κόμμα, αλλά ελπίζω όχι και μοναχική…– ότι από την στιγμή που ο ΛΑ.Ο.Σ. απευθύνεται στις λαϊκές τάξεις και στρώματα, στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και αγρότες και στους νεόπτωχους των πόλεων, αναγκαστικά θα συναντάται εκεί και θα βρίσκει μπροστά του οπαδούς διαφόρων εκδοχών της Αριστεράς.
Γι’ αυτό το λόγο, θα πρέπει να έχει μια συνθετη πολιτική σχέσεων και κριτικής προς τις διάφορες αυτές εκδοχές της Αριστεράς...
Γιατί η Αριστερά δεν είναι ενιαία, και επομένως η πολιτική μας απέναντί της θα πρέπει να είναι εξίσου σύνθετη και πολύπλοκη με την εικόνα που αυτή παρουσιάζει.
«Τσουβαλιάσματα» και συνολικές απορρίψεις ή επιθέσεις γενικού χαρακτήρα μάλλον θα αναδείκνυαν ελλιπή γνώση και κατανόηση από το ΛΑ.Ο.Σ. των πολιτικών υποκειμένων που αντιμετωπίζει, καθώς και των ταξικών αναφορών και συσχετίσεων που εκφράζουν αυτά τα υποκείμενα και των –με αργούς έστω ρυθμούς– αλλαγών στο εσωτερικό τους.
«Τσουβαλιάσματα» και συνολικές απορρίψεις ή επιθέσεις γενικού χαρακτήρα μάλλον θα αναδείκνυαν ελλιπή γνώση και κατανόηση από το ΛΑ.Ο.Σ. των πολιτικών υποκειμένων που αντιμετωπίζει, καθώς και των ταξικών αναφορών και συσχετίσεων που εκφράζουν αυτά τα υποκείμενα και των –με αργούς έστω ρυθμούς– αλλαγών στο εσωτερικό τους.
Άποψη μας είναι ότι ο ΛΑ.Ο.Σ., με τη σύνθετη και συνθέτουσα πολιτική του, θα πρέπει να κάνει τους απαραίτητους διαχωρισμούς και διακρίσεις στάσης απέναντι στο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας που απαρτίζει την Αριστερά.
Έτσι, για παράδειγμα, η σχέση μας με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, το ισχυρότερο πολιτικό υποκείμενο της Αριστεράς σήμερα, θα πρέπει –κατά την άποψή μας– να είναι σχέση κριτικής–συνεργασίας (σε ότι ποσοστά οι κατά περίπτωση συνθήκες επιβάλλουν).
Έτσι, για παράδειγμα, η σχέση μας με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, το ισχυρότερο πολιτικό υποκείμενο της Αριστεράς σήμερα, θα πρέπει –κατά την άποψή μας– να είναι σχέση κριτικής–συνεργασίας (σε ότι ποσοστά οι κατά περίπτωση συνθήκες επιβάλλουν).
Η κριτική πρέπει να είναι αυστηρή. Αλλά να γίνεται χωρίς ύβρεις και παρωχημένους αντικομμουνισμούς εμφυλιακού χαρακτήρα, ή συνεχείς αναφορές στο πως χαρακτήρισε ο Ζαχαριάδης το Βαφειάδη, ή τι είπε πριν 50 χρόνια ο Βλαντάς για το Φλωράκη, που ούτε κατανοητά είναι πλέον από το παραγωγικό κομμάτι των λαϊκών τάξεων (25-45 ετών), ούτε φαίνεται να ενδιαφέρουν σήμερα( παρόλο που εμεις γνωρίζουμε και μελετούμε τα σχετικά Κομματικά τους τεκμήρια).
Μην ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ κάνει σήμερα αρκετά σημαντικά λάθη πολιτικής, στρατηγικής, τακτικής και λογικής (π.χ. το θέμα των Κομματικών του Επιχειρήσεων), ώστε να μη χρειάζεται προσφυγή σε «παλιά κουλούρια»,που μάλλον θα αποσπάσει λιγότερους οπαδούς του από όσους θα συσπειρώσει γύρω της εναντίον των «κατηγόρων» της, εμποδίζοντας ίσως έτσι την πρόσβαση μας στα λαϊκά στρώματα.
Αφ ετέρου, σήμερα το ΚΚΕ είναι το μόνο συνεπώς αντινεοταξικό Κόμμα στην Ελλάδα, πλην ΛΑ.Ο.Σ.
Εχει σαφείς σχέσεις και δύναμη-εστω στατική- με τα λαικά στρώματα, ενώ τελευταία κάνει κάποια δειλά βήματα και προς πιο « πατριωτικές θέσεις» και προς πιο «σύγχρονο» λόγο .
Επομένως, με μια πολιτική συμμαχιών-απαραιτητη για κάθε Κόμμα που στοχεύει στην εξουσία, συνεργασία /σύμπτωση απόψεων με το ΚΚΕ, ( η μ οποιο Τμήμα του ειναι κοντύτερα σ εμάς , μετα κι απο πιθανές εσωκομματικές εξελίξεις εκει- σε τρια χρόνια θαχουν το 19 0 Συνεδριο...) ) -κατά περίπτωση, χωρίς αυτό να σημαίνει «διαρκή κοινή πλατφόρμα»– θα υπάρξει και θα χρειαστεί ούτως ή άλλως αργότερα, στην πράξη-εστω μεσα κι από μια δύσκολη, μακριά και γεμάτη αντιφάσεις πορεία- όταν «ο Αμερικάνος», η Νέα Τάξη Πραγμάτων και το διεθνές και ντόπιο Κεφάλαιο θα επιδιώξουν να αποτρέψουν κάθε προσπάθεια για Εθνική ανεξαρτησία και για πρακτικά φιλολαϊκά μέτρα.
Η μη ψήφιση από τον ΛΑ.Ο.Σ. του ψηφίσματος για την κοινή καταδίκη-σαν ταυτόσημων- του ναζισμού και του κομμουνισμού στο Ευρωκοινοβούλιο-που έφεραν με πρόταση τους τα Αμερικανόδουλα σήμερα τέως κομμουνιστικά Βαλτικά Κράτη , και η – με διαφορά μίας μέρας- κινητοποίηση ενάντια στη Συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ στη Βουλιαγμένη προ μηνός αποκλειστικά και μόνο του ΠΑΜΕ ( ΚΚΕ) και της Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ., αποτελεί ένα πρώτο μικρό δείγμα ότι υπάρχουν –και θα θα αναφανούν περιοχές συμφωνίας και σύμπτωσης μεταξύ των δύο χώρων.
Ύβρεις και χαρακτηρισμοί του ΚΚΕ εναντίον του ΛΑ.Ο.Σ. ας μας αφήνουν-μέχρις ενός σημείου- αδιάφορους. Σήμερα είμαστε εμείς «καβάλα» στη δυναμική των λαϊκών μαζών προς το μέρος μας. Γι’ αυτό ας τους αφήσουμε στη θλίψη τους, με μια Ορθόδοξη Χριστιανική ανωτερότητα του " στρεψον και την αλλην παρειάν" ( μεχρις ενός σημείου βέβαια, και απο κει και πέρα χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα μέσα άμυνας...) επιμένοντας στο «Όλους εμάς μας ενώνει η Ελλάδα»( κι αυτούς μέσα...) …
Από τις άλλες περιοχές της Αριστεράς:
Μην ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ κάνει σήμερα αρκετά σημαντικά λάθη πολιτικής, στρατηγικής, τακτικής και λογικής (π.χ. το θέμα των Κομματικών του Επιχειρήσεων), ώστε να μη χρειάζεται προσφυγή σε «παλιά κουλούρια»,που μάλλον θα αποσπάσει λιγότερους οπαδούς του από όσους θα συσπειρώσει γύρω της εναντίον των «κατηγόρων» της, εμποδίζοντας ίσως έτσι την πρόσβαση μας στα λαϊκά στρώματα.
Αφ ετέρου, σήμερα το ΚΚΕ είναι το μόνο συνεπώς αντινεοταξικό Κόμμα στην Ελλάδα, πλην ΛΑ.Ο.Σ.
Εχει σαφείς σχέσεις και δύναμη-εστω στατική- με τα λαικά στρώματα, ενώ τελευταία κάνει κάποια δειλά βήματα και προς πιο « πατριωτικές θέσεις» και προς πιο «σύγχρονο» λόγο .
Επομένως, με μια πολιτική συμμαχιών-απαραιτητη για κάθε Κόμμα που στοχεύει στην εξουσία, συνεργασία /σύμπτωση απόψεων με το ΚΚΕ, ( η μ οποιο Τμήμα του ειναι κοντύτερα σ εμάς , μετα κι απο πιθανές εσωκομματικές εξελίξεις εκει- σε τρια χρόνια θαχουν το 19 0 Συνεδριο...) ) -κατά περίπτωση, χωρίς αυτό να σημαίνει «διαρκή κοινή πλατφόρμα»– θα υπάρξει και θα χρειαστεί ούτως ή άλλως αργότερα, στην πράξη-εστω μεσα κι από μια δύσκολη, μακριά και γεμάτη αντιφάσεις πορεία- όταν «ο Αμερικάνος», η Νέα Τάξη Πραγμάτων και το διεθνές και ντόπιο Κεφάλαιο θα επιδιώξουν να αποτρέψουν κάθε προσπάθεια για Εθνική ανεξαρτησία και για πρακτικά φιλολαϊκά μέτρα.
Η μη ψήφιση από τον ΛΑ.Ο.Σ. του ψηφίσματος για την κοινή καταδίκη-σαν ταυτόσημων- του ναζισμού και του κομμουνισμού στο Ευρωκοινοβούλιο-που έφεραν με πρόταση τους τα Αμερικανόδουλα σήμερα τέως κομμουνιστικά Βαλτικά Κράτη , και η – με διαφορά μίας μέρας- κινητοποίηση ενάντια στη Συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ στη Βουλιαγμένη προ μηνός αποκλειστικά και μόνο του ΠΑΜΕ ( ΚΚΕ) και της Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ., αποτελεί ένα πρώτο μικρό δείγμα ότι υπάρχουν –και θα θα αναφανούν περιοχές συμφωνίας και σύμπτωσης μεταξύ των δύο χώρων.
Ύβρεις και χαρακτηρισμοί του ΚΚΕ εναντίον του ΛΑ.Ο.Σ. ας μας αφήνουν-μέχρις ενός σημείου- αδιάφορους. Σήμερα είμαστε εμείς «καβάλα» στη δυναμική των λαϊκών μαζών προς το μέρος μας. Γι’ αυτό ας τους αφήσουμε στη θλίψη τους, με μια Ορθόδοξη Χριστιανική ανωτερότητα του " στρεψον και την αλλην παρειάν" ( μεχρις ενός σημείου βέβαια, και απο κει και πέρα χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα μέσα άμυνας...) επιμένοντας στο «Όλους εμάς μας ενώνει η Ελλάδα»( κι αυτούς μέσα...) …
Από τις άλλες περιοχές της Αριστεράς:
Με το διαλυόμενο ΣΥ–Ν–ΡΙΖΑ μόνο 100% πολεμική μπορούμε να έχουμε, μια και είναι το πιο «κουκουλοφόρο» Νεοταξικό και «δεξιόστροφο» ελιτίστικο κομμάτι που ούτε καν Αριστερά δεν μπορεί να λέγεται....
Καλές ιδέες και κατά περίπτωση συμπτώσεις με μας –αλλά και δικές μας επιδράσεις σ’ αυτούς– μπορούμε να σκεφτούμε με ορισμένες θέσεις Τροτσκιστών (ιδίως στα θέματα της λαθρομετανάστευσης) και τέως Μαοϊκών, καθώς και με οπαδούς των Αριστερών Κινημάτων της Λατινικής Αμερικής που εμπνέονται όλοι από το παράδειγμα του Τσε Γκεβάρα.
Οι σύνθετες καταστάσεις απαιτούν σύνθετες και συνθέτουσες ικανότητες και προσεγγίσεις.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. μπορεί και πρέπει να αποδείξει ότι δεν έχει αγκυλώσεις και προς εκείνο το δυναμικό και «διαβασμένο» 15% της Ελληνικής κοινωνίας που ψηφίζει Αριστερά, μπροστά στους δύσκολους καιρούς που έρχονται για την Πατρίδα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου